Waar kan je wel terecht?

In Vlaanderen kan je in eerste instantie bij onze vereniging terecht. We hebben alle beschikbare literatuur over EHS uitgeplozen en de mogelijke therapieën samengevat. Er bestaat geen pil die je van EHS verlost, maar er is wel veel dat je zelf kunt doen.

Er zijn ook nog enkele andere groeperingen in Vlaanderen actief. Informatie over wetenschappelijke studies en acties vind je bij Beperk de Straling. Informatie over mogelijke bronnen vind je bij Stralingsarm Vlaanderen.

In de gezondheidszorg in Vlaanderen kan je enkel terecht voor cognitieve gedragstherapie.

Genuis en Lipp hebben in hun artikel „Electromagnetic hypersensitivity: Fact or fiction?” in 2011 de mogelijke biologische effecten van elektromagnetische velden beschreven en een mogelijke aanpak van EHS voorgesteld. Het bitje (www.milieuziektes.nl) heeft voor een Nederlandse vertaling gezorgd.

Ook Dr. A. Goldsworthy van het Imperial College of Science, Technology and Medicine (Londen) heeft in 2012 de biologische effecten van zwakke elektromagnetische velden beschreven. Hij legt eveneens uit welke mechanismen hieraan ten grondslag liggen. Dit verklaart heel veel. De tekst is vertaald naar het Nederlands door Peter van der Vleuten van de Stichting Kennisplatform Elektromagnetische Straling.

In de EUROPAEM EMF Guidelines 2016 worden mogelijke onderzoeken en behandelingen voorgesteld. In principe kan je daarmee naar je dokter stappen. Het aantal voorgestelde onderzoeken is echter zo groot, dat het weinig praktisch bruikbaar is.

Professor D. Belpomme van de Université Paris-Descartes (Parijs), kankerspecialist en voorzitter van Artac en ECERI, heeft een aantal biomarkers gevonden die er kunnen op wijzen dat je EHS hebt. Op basis daarvan stelt hij diagnoses en behandelt hij patiënten.

Behandelingscentra zijn er onder meer in:

• Frankrijk (prof. D. Belpomme – Université Paris-Descartes – Paris V),
• Duitsland (dr. J. Mutter – Detox Klinik – Konstanz),
• de VS (prof. W. Rea – Environmental Health Center – Dallas) en
• Canada (dr. R. Bray – Environmental Health Clinic – Toronto).

Aan dokters in Vlaanderen wordt gezegd dat uit provocatietesten blijkt dat blootstelling aan elektromagnetische velden niet de oorzaak van de klachten is, en dat bij patiënten naar een somatische (lichamelijke) aandoening of psychiatrische stoornissen (bv. angststoornissen, depressie, psychosen) moet worden gezocht.

Indien deze er niet zijn, dan gaat het waarschijnlijk over een verlichamelijking van negatieve verwachtingseffecten of het zogenoemde „nocebo-effect”. Als therapie wordt dan cognitieve gedragstherapie voorgesteld. Deze psychotherapie moet inwerken op de irrationele of niet-helpende gedachten door technieken als gedragsexperimenten of gecontroleerde blootstelling om anders te leren omgaan met de klachten en om de blootstelling als minder bedreigend te ervaren.

Meestal wordt bij gewoon klinisch onderzoek niets gevonden en worden lichamelijke aandoeningen al snel uitgesloten. Terwijl uit talrijke wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat er wel degelijk een verband is tussen blootstelling aan elektromagnetische velden en klachten van EHS, zal je in Vlaanderen dus enkel psychotherapie en eventueel symptomatische behandeling van de klachten krijgen, zonder dat er aan de oorzaak iets wordt gedaan.